σθενοβριθής

-ές, Α

γεμάτος σθένος, σθεναρός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σθένος + -βριθής (< βρίθος, τὸ < βρίθω «είμαι γεμάτος»), πρβλ. σιδηρο-βριθής].